آیا بیماری لوپوس باعث مرگ میشود؟ علائم + دلایل

لوپوس یک بیماری خود ایمنی همراه با التهاب و بثورات پوستی است؛ التهاب ناشی از این بیماری بر بسیاری از سیستم های بدن از جمله مفاصل، پوست، مغز و… تاثیر می گذارد. متاسفانه هیچ درمانی برای بیماری لوپوس وجود ندارد و درمان های موجود فقط به کنترل علائم کمک می کند و آسیب های ناشی از آن را کاهش می دهد.

بیماری لوپوس چیست و چگونه درمان میشود؟

لوپوس یک بیماری خود ایمنی مزمن است؛ یعنی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به بافت ها و اندام های بدن حمله می کند و باعث التهاب، تورم و درد در سراسر بدن می شود. بارزترین علامت لوپوس که در بسیاری از افراد مبتلا رخ می دهد، بثورات پوستی صورت است؛ این بثورات پوستی قرمز شبیه پروانه است که روی گونه ها و بینی ظاهر می شود و اغلب به دلیل قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایجاد می شوند.

التهاب ناشی از این بیماری می تواند بر سلول های خونی، پوست، مفاصل، کلیه ها، مغز، قلب و ریه ها تاثیر بگذارد و به همین خاطر است که لوپوس ممکن است در برخی از موارد و در صورت عدم درمان، خطرناک و کشنده باشد.

از آن جایی که علائم و نشانه های لوپوس اغلب شبیه علائم دیگر بیماری هاست، تشخیص آن دشوار است و متاسفانه تا به حال هیچ درمانی برای آن وجود ندارد و درمان ها فقط بیماری و علائم آن را کنترل می کنند.

انواع لوپوس

انواع مختلفی از لوپوس وجود دارد که عبارتند از:

۱- لوپوس منتشر یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE)

لوپوس اریتماتوس سیستمیک شایع ترین نوع لوپوس است که روی پوست تاثیر می گذارد. افراد مبتلا به این نوع از لوپوس مشکلات پوستی مانند حساسیت به نور خورشید و بثورات پوستی دارند و ممکن است ریزش مو را نیز تجربه کنند.

2- لوپوس ناشی از دارو

در این موارد، لوپوس به دلیل مصرف داروهای خاصی اتفاق می افتد. بنابراین این نوع از لوپوس موقتی است و علائم ناشی از آن اغلب پس از قطع داروها از بین می روند.

گاه لوپوس به دلیل مصرف داروهای خاصی اتفاق می افتد.

3- لوپوس نوزادی

این نوع از لوپوس نادر است؛ کودکانی که با لوپوس نوزادی متولد می شوند دارای آنتی بادی هایی هستند که از مادرشان به آن ها منتقل شده است. این نکته مهم را به یاد داشته باشید که همه مادران مبتلا به لوپوس، این بیماری را به نوزادشان منتقل نمی کنند.

علائم بیماری لوپوس

هیچ دو فرد مبتلا به لوپوس دقیقا علائم مشابهی ندارند. علائم و نشانه های این بیماری ممکن است ناگهانی یا به آهستگی ظاهر شوند، از خفیف تا شدید متغیر باشند و موقت یا دائمی باشند. اکثر افراد مبتلا به لوپوس، نوع خفیف این بیماری را دارند که با دوره های شدید همراه است؛ در این دوره ها علائم شدید می شوند و سپس بهبود می یابند و حتی برای مدتی کاملا ناپدید می شوند.

علائم و نشانه هایی که افراد تجربه می کنند بستگی به این دارد که کدام سیستم بدن افراد تحت تاثیر این بیماری قرار گرفته است. با این حال، شایع ترین علائم و نشانه های بیماری لوپوس عبارتند از:

  • خستگی
  • تب
  • درد، انقباض و تورم مفاصل
  • درد عضلانی
  • دل درد
  • درد قفسه سینه
  • خشکی چشم
  • زخم های دهان
  • تنگی نفس
  • تورم غدد
  • تشنج
  • کم خونی
  • لخته شدن خون
  • سندرم رینود
  • مشکلات مربوط به کلیه ها، قلب، ریه ها و…
  • ریزش مو
  • سردرد، گیجی و از دست دادن حافظه
  • افسردگی
  • بثورات پوستی
  • حساسیت به نور خورشید
  • انگشتان دست و پا هنگام قرار گرفتن در معرض سرما یا در شرایط استرس زا سفید و یا آبی می شوند.

شایع ترین علامت لوپوس، بثورات پوستی است.

علل

از آن جایی که لوپوس یک بیماری خودایمنی است، زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به بافت های سالم بدن حمله کند. به همین دلیل این احتمال وجود دارد که علت لوپوس ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باشد.

به نظر محققان، برخی از افراد استعداد ژنتیکی برای ابتلا به لوپوس دارند و هنگامی که در معرض عوامل محیطی مانند نور خورشید و عفونت ها قرار می گیرند و یا برخی از داروها را مصرف می کنند، علائم این بیماری در آن ها ظاهر می شود.

به طور کلی علت بیماری لوپوس ناشناخته است اما عوامل احتمالی در بروز آن نقش دارند که عبارتند از:

1- سابقه خانوادگی

به گفته متخصصان، یک عامل ژنتیکی برای لوپوس وجود دارد؛ به همین دلیل اگر اعضای خانواده ای به لوپوس مبتلا هستند، خطر ابتلا برای دیگر افراد نیز وجود دارد.

2- تغییرات هورمونی

از آن جایی که زنان بیشتر از مردان به لوپوس مبتلا می شوند، این می تواند تا حدودی به دلیل هورمون هایی مانند استروژن باشد. لوپوس اغلب در زنان در سنین باروری، یعنی ۱۵ تا ۴۵ سالگی که سطح استروژن بالاتر است دیده می شود.

3- عوامل محیطی

جنبه های مختلف محیطی ممکن است موجب ظاهر شدن و یا عود بیماری در افرادی شوند که از نظر ژنتیکی استعداد ابتلا به لوپوس را دارند.

به عنوان مثال قرار گرفتن در معرض نور خورشید باعث ایجاد ضایعات پوستی و یا دیگر علائم لوپوس در برخی از افراد مستعد می شود. همچنین ابتلا به انواع عفونت ها و ویروس ها باعث شروع لوپوس و یا عود بیماری در برخی از افراد می شود. علاوه بر آن، لوپوس ممکن است با داروهای خاصی مانند داروهای فشار خون، داروهای ضد تشنج و آنتی بیوتیک ها تحریک شود؛ این افراد معمولا با قطع مصرف دارو بهبود می یابند و به ندرت علائمشان بعد از قطع دارو ادامه پیدا می کند. حتی استرس، سابقه مصرف سیگار و دیگر عوامل محیطی منفی می توانند علل ابتلا به لوپوس باشند.

عوامل خطر

عواملی که خطر ابتلا به لوپوس را افزایش می دهند عبارتند از:

1- جنسیت

بیماری لوپوس در زنان شایع تر است.

2- سن

اگرچه لوپوس در تمام سنین اتفاق می افتد اما اغلب در سنین ۱۵ تا ۴۵ سالگی تشخیص داده می شود.

3- نژاد

لوپوس در آمریکایی های آفریقایی تبار، اسپانیایی تبارها و آسیایی – آمریکایی ها شایع تر است.

4- سابقه خانوادگی

اگر یکی از اعضای خانواده به بیماری لوپوس مبتلا باشد، خطر ابتلا به این بیماری در دیگر افراد خانواده نیز افزایش می یابد.

لوپوس در زنان شایع تر است.

آیا بیماری لوپوس خطرناک است؟

به دلیل این که لوپوس یک بیماری خود ایمنی است، باعث می شود بدن به خود حمله کند و به مرور زمان آسیب ها و عوارض جدی برای قسمت های مختلف بدن و اندام های داخلی و خارجی اتفاق افتد. این مشکلات عبارتند از:

1- پوست

شایع ترین عارضه لوپوس، مشکلات پوستی است. این مشکلات پوستی شامل بثورات قرمز صورت، زخم های ناشی از بثورات پوستی، ریزش مو و زخم های داخل دهان است.

2- کلیه ها

لوپوس ممکن است باعث آسیب جدی کلیه شود و نارسایی کلیه یکی از علل اصلی مرگ و میر در میان افراد مبتلا به لوپوس است. مشکلات کلیوی معمولا زمانی آشکار می شود که افراد دچار آرتریت، بثورات، تب و کاهش وزن شوند.

3- مغز و سیستم عصبی مرکزی

اگر لوپوس روی مغز تاثیر بگذارد افراد علائمی مانند سردرد، سرگیجه، تغییرات رفتاری مانند افسردگی، مشکلات بینایی، سکته مغزی و حتی تشنج را تجربه می کنند.

بسیاری از افراد مبتلا به لوپوس از مشکلات حافظه رنج می برند و در بیان افکار خود مشکل دارند.

4- خون و رگ های خونی

لوپوس همچنین ممکن است منجر به مشکلات خونی شود از جمله کاهش تعداد گلبول های قرمز سالم یا کم خونی، التهاب رگ های خونی و افزایش خطر خونریزی یا لخته شدن خون به خصوص در پاها، ریه ها و مغز.

افرادی که مشکلات خونی دارند ممکن است علائمی مانند خستگی، عفونت های جدی و یا کبودی را تجربه کنند و همچنین دچار سکته مغزی، آمبولی ریه و ترومبوز وریدی عمقی ناشی از لختگی خون شوند.

5- ریه ها

از دیگر عوارض این بیماری، التهاب پوشش قفسه سینه است که به دنبال آن نفس کشیدن دردناک و دشوار می شود. در موارد شدیدتر خونریزی در ریه ها و ذات الریه نیز اتفاق می افتد.

همچنین بخوانید: بررسی علائم عفونت ریه شدید

6- قلب

لوپوس همچنین باعث التهاب عضله قلب، شریان ها و یا غشای قلب می شود که با درد قفسه سینه و ضربان قلب نامظم همراه است و به همین دلیل احتمال ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و حملات قلبی در افراد مبتلا به این بیماری زیاد است.

لوپوس همچنین باعث التهاب عضله قلب می شود.

7- عفونت

افراد مبتلا به لوپوس در برابر عفونت آسیب پذیرتر هستند زیرا هم خود بیماری و هم درمان های آن باعث ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن می شوند.

8- سرطان

خطر ابتلا به انواع سرطان ها از جمله سرطان لنفوم، سرطان سینه، سرطان ریه، سرطان دهانه رحم و سرطان آندومتر در میان افراد مبتلا به لوپوس وجود دارد.

9- مفاصل

آرتریت در افرادی که لوپوس دارند بسیار شایع است و ممکن است با درد و تورم همراه باشد. درد و انقباض مفاصل در این افراد به خصوص صبح ها اذیت کننده است؛ برخی از افراد فقط چند روز تا چند هفته درگیر آن هستند و برخی دیگر همیشه با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند. خوشبختانه آرتریت ناشی از لوپوس فلج کننده نیست.

10- مرگ بافت استخوانی

با کاهش جریان خون به استخوان ها، شکستگی های جزئی در استخوان ها اتفاق می افتد و منجر به از بین رفتن بافت استخوان ها می شود.

11- عوارض بارداری

زنان مبتلا به لوپوس بیشتر در معرض خطر سقط جنین، فشار خون بالا در دوران بارداری و زایمان زودرس هستند. برای کاهش خطر این عوارض، پزشکان اغلب توصیه می کنند تا زمانی که لوپوس حداقل به مدت شش ماه تحت کنترل باشد، افراد باید باردار شدن را به تاخیر اندازند.

آیا بیماری لوپوس باعث مرگ میشود؟

در بیشتر موارد، مرگ و میر در میان افراد مبتلا به لوپوس به دلیل بیماری لوپوس اتفاق نمی افتد بلکه مرگ و میر در آن ها ناشی از آسیب به اندام های آنان است؛ این آسیب ها شامل آسیب کلیه، بیماری های قلبی عروقی، عفونت ها و انواع سرطان ها است.

نکاتی برای پیشگیری از تشدید علائم لوپوس

همانطور که می دانید خود بیماری لوپوس قابل پیشگیری نیست اما با ایجاد تغییرات در زندگی رومزه می توان تا حدی آن را کنترل کرد:

  • اجتناب از قرار گرفتن در معرض نور خورشید
  • داشتن فعالیت بدنی
  • داشتن عادات سالم مانند خوردن غذاهای سالم، خواب کافی، مدیریت استرس و…

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *