معرفی و آشنایی با انواع اوتیسم

به اختلالات نوروژیکی که در سال های اول رشد کودک ظاهر می شود بیماری اوتیسم می گویند. ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران و نداشتن مهارت کافی در صحبت کردن، از جمله نشانه های بارز انواع اوتیسم است.

بیماران مبتلا به اوتیسم، از بروز مشکلاتی همانند: عدم داشتن رفتارهای اجتماعی در جامعه، رنج می برند. والدین بایستی به طور کامل از علائم و نشانه های انواع اوتیسم آگاه باشند تا هرچه سریع تر بتوانند این بیماری را شناسایی کرده و جهت درمان فرزند خود اقدامات لازم را انجام دهند. بیماری اوتیسم در سنین بالاتر میتواند عوارض جبران ناپذیر و مشکلات پی در پیی را برای فرد و والدین ایجاد کند.

نشانه های بیماری اوتیسم

انواع اوتیسم،علائم و نشانه هایی از این بیماری را در خود جای داده است. شما والدین عزیز این امکان را دارید تا هرچه سریع تربا آگاهی و شناسایی این علائم، جهت درمان کودک خردسال خود اقدام نمایید.

از مهم ترین و شایع ترین علائم و انواع بیماری اوتیسم میتوان به مواردی همچون؛

  • داشتن الگوهایی غیر عادی و یا ناتوانی در صحبت کردن
  • عدم درک ارتباطات غیر کلامی
  • عدم توانایی در ایجاد و یا حفظ دوستی
  • داستن مشکل در ادامه مکالمات
  • پژواک گویی( تکرار کردن عبارات و یا تکرار کردن صداها)
  • انجام حرکات تکرار شونده
  • داشتن علائق انعطاف ناپذیر یا به شدت محدود
  • داشتن حساسیت های بسیار زیاد یا حساسیت های بسیار کم نسبت  به محرک های مختلف
همچنین بخوانید: ۱۶ راهکار طلایی در رفتار با کودک پرخاشگر

انواع بیماری اوتیسم

این بیماری همانند سایر بیماری ها، دارای انواع مختلفی است. همچنین انواع اوتیسم دارای سطوح و طیف های مختلفی می باشد.جهت تعیین سطوح این بیماری، پزشکان بایستی دوفاکتور مهم از قبیل؛ توانایی ارتباطات اجتماعی کودک و همچنین رفتار ها و علایق محدود و تکراری شونده را در نظر بگیرند.

نشانه های بیماری اوتیسم

لازم است بدانید که هر چه سطح اوتیسم پایین تر باشد، کودک به درمان و پشتیبانی کم تری نیاز پیدا خواهد کرد.به طور کلی اگر بخواهیم انواع بیماری اوتیسم را شرح دهیم این بیماری دارای سه سطح است.

مبتلایان بیماری اوتیسم سطح یک، علائم خفیف تری دارند و از این رو به پشتیبانی کم تری هم احتیاج پیدا خواهند کرد. بیماران مبتلا به اوتیسم سطح ۲ و ۳ از علائم متوسط تا شدیدی برخوردار هستند و این دسته از مبتلایان، به پشتیانی بیشتری نسبت به سطح ۱احتیاج دارند.

 اوتیسم‌ سطح ۱

این نوع از انواع اوتیسم به اوتیسم‌خفیف معروف است که این سطح از مبتلایان اوتیسم، از مهارت های ارتباطی و تعامل قابل توجهی نسبت به سایر سطح ها برخوردارند.

این دسته از کودکان مبتلا به اوتیسم، به راحتی می توانند با سایر افراد گفت و گو داشته باشند اما در ادامه دادن شوخی و یا استعاره ها ممکن است دچار مشکلاتی شوند. این بیماران به راحتی میتوانند برای خود دوستان زیاد و صمیمی پیدا کنند.

اوتیسم سطح ۲

اوتیسم‌ متوسط همان اوتیسم سطح ۲ است که کودکان مبتلا به این دسته از انواع اوتیسم نیاز به پشتیبانی بیشتری نسبت به سطح ۱ دارند‌.

فقدان شدید مهارت های ارتباطی کلامی و غیر کلامی از جمله نشانه های اوتیسم سطح ۲ است که تمام امور روزمره زندگی این افراد را تحت تاثیر خود قرار داده است و همچنین روند زندگی را برای آنها بسیار دشوار نموده است.

اوتیسم سطح ۳

از حادترین و شدید ترین انواع اوتیسم میتوان به اوتیسم سطح۳ اشاره نمود. کودکان مبتلا به این نوع از انواع اوتیسم، نیاز به پشتیبانی اساسی، فراوان در تمامی امور روزمره زندگی خود دارند.

رفتارهای تکراری و محدود، عدم وجود مهارت های ارتباطی، از جمله علائم این سطح از بیماری است.همچنین از ویژگی های این کودکان میتوان به عدم سازگاری با تغییر و محدودیت در علایق، اشاره نمود.

علت بروز بیماری اوتیسم

دلیل قطعی مبنا بر بروز بیماری اوتیسم، نمیتوان ارائه داد اما وجود مواردی جهت افزایش خطر بروز بیماری اوتیسم، بی تاثیر نیستند که این موارد عبارتند از؛

  • ژنتیک و یا عوامل ارثی
  • صدمات و آسیب های قبل از متولد شدن کودک همانند؛اختلال در اکسیژن رسانی حین زایمان
  • بالا رفتن حجم مغز در لوب‌های پس سری، آهیانه، گیجگاه
  • بروز مایع مغزی یا نخاعی( سطوح غیر طبیعی انتقال دهنده‌های دوپامین و سروتونین)

موارد خطرساز اختلالات طیف اوتیسم

موارد متعدد خطر سازی، برای بروز اختلالات طیف اوتیسم وجود دارند که عوامل محیطی و زیستی از جمله موارد مهم خطرزا بیماری اوتیسم هستند.

عوامل محیطی

داشتن وزن بسیار کم نوزاد در بدر تولد، سنین بالای والدین، و والپروات در دوران جنینی از جمله مواردی است که خطر ابتلا به انواع اوتیسم را در کودکان بسیار افزایش می دهد.

به این‌نکته توجه داشته باشید که این موارد تنها آمار ابتلا به اوتیسم را بالا میبرند و به طور قطع سبب بروز بیماری اوتیسم نمی شوند.

عوامل زیستی

ژنتیک و فیزیولوژی بدن کودک از جمله موارد تاثیر گذار جهت ابتلا به بیماری اوتیسم است.

وراثت

از دیگر عوامل زیستی تاثیر گذار است که میتواند نقش به سزایی در بروز بیماری اوتیسم در سنین کودکی داشته باشد.

بارداری

مصرف داروهایی همانند؛ والپروئیک اسید و تالیدومید در دوران بارداری میتواند تا حد زیادی نوزاد را در معرض خطر ابتلا به انواع اوتیسم قرار دهد.

کمبود آهن و همچنین داشتن بیماری دیابت برای مادر در دوران بارداری، احتمال ابتلا به بیماری اوتیسم را برای نوزاد حدود پنج برابر بیشتر می کند.

لازم است بدانید آن دسته از مادرانی که از هفته ۲۶ بارداری به بعد مبتلا به ببماری دیابت می شوند، نوازادان این دسته از  مادران حدود ۶۳ درصد در معرض خطر ابتلا به بیماری اوتیسم هستند.

درمان بیماری اوتیسم

جهت درمان بیماری اوتیسم در سنین کودکی، هنوز هیچ راه درمانی قطعی وجود ندارد. اما شما این امکان را دارید تا با آگاهی از نکاتی بسیار مهم، علایم انواع اوتیسم را کنترل و به فرزند خود کمک به سزایی کنید.
این موارد و نکات بسیار مهم عبارتند از؛

  • معاینات منظم کودک زیر نظر فوق تخصص روانپزشکی اطفال و متخصص مغز و اعصاب
    استفاده روزانه از خدمات گفتار درمانی و کار درمانی آموزش های درست در زمینه های تقویت و مهارت های ارتباطی کودک به والدین و مربی کودک
  • بررسی منظم‌ وضعیت جسمی-حرکتی کودک توسط کارشناسان کار درمانی
  • شرکت در کلاسات و جلسات کاردرمانی ذهنی
همچنین بخوانید: ۸ راهکار طلایی در تقویت ذهن کودک

به طور کلی تری اگر بخواهیم‌ روش های درمانی اوتیسم را شرح دهیم بایستی به گروه های زیر اشاره کنیم که این گروه ها عبارتند از؛

  • درمان های رفتاری وارتباطی
  • درمان های رژیمی و پزشکی
  • درمان های تلفیقی (مانند هنر یا موسیقی)

 آیا امکان ابتلا بزرگسالان به انواع اوتیسم وجود دارد؟

خیر، اختلالات اوتیسم تنها در کودکان خردسال تشخیص داده شده است. بسیاری از والدین جهت تشخیص بیماری اوتیسم در فرزند خود به دنبال علائمی همانند عدم تماس چشمی، حرکات تکرارشونده، و مشکلات حسی می باشند.

باید بگوییم که تمامی کودکان و خردسالان در سنین ۱۸ الی ۲۴ ماهگی بایستی مورد معاینات سلامت قرار بگیرند تا از ابتلا آنها به بیماری اوتیسم جلوگیری شود.
چندی پیش، کودکان مبتلا به اوتیسم با نام های دیگری همانند؛ “بدقلق” یا “ناتوان در یادگیری” در بین مردم شناخته شده بودند‌.

 نحوه تشخیص اختلال اوتیسم

والدین بیماران مبتلا به انواع اوتیسم جهت تشخیص بیماری فرزندشان، بایستی در ابتدا و در اولین قدم، فرزند خود را تحت مصاحبه بالینی، توسط یک روانپزشک قرار دهند تا در صورت لزوم، تست هایی از قبیل؛ تست‌های روانسنجی از کودک مبتلا به اوتیسم و هم از والدین آنها گرفته شود.

لازم است بدانید که این تست زیر نظر روانپزشک و تحت نظارت روانسنج، مورد بررسی قرار می گیرد.

 تاثیر اوتیسم بر مغز مردان به چه شکل است؟

همان طور که میدانید تفاوت هایی بیولوژیکی و نورولوژیکی میان زنان و مردان وجود دارد که این تفاوت ها سبب شده است تا تاثیر اوتیسم بر مردان به دلیل مهارت در همدلی کردن بسیار بیشتر از زنان باشد.

به طور کلی بیماران اوتیسم مرد، در دستکاری بصری و فضایی، بسیار عالی هستند اما در تفکر بسیار محدود می باشند.

تاثیر رژیم‌ غذایی بر اوتیسم

تا کنون هیچ رژیم غذایی خاصی برای بیماران مبتلا به انواع اوتیسم ارائه نشده است، اما این بیماران با داشتن یک رژیم غذایی سالم میتوانند مسائل رفتاری خود را تا حد زیاد کاهش دهند و بر کیفیت زندگی و بهبودی خود بیافزایند.

در این رژیم غذایی برای بیماران اوتیسم، اجتناب از مواد افزونی مصنوعی همانند؛ مواد نگهدارنده، رنگ ها و شیرین کننده ها وجود دارد. همچنین این رژیم غذایی برروی مصرف مواردی تاکید دارد که این موارد عبارتند از؛میوه و سبزیجات تازه، مرغ بدون پوست، ماهی، چربی اشباع نشده، مقدار زیادی آب.

رژیم غذایی بدون گلوتون پیشنهاد عده ای دیگر از روانپزشکان برای بیماران اوتیسم است. در این نوع از رژیم غذایی مصرف مواردی همچون؛ گندم ، جو و سایر غلات ممنوع است زیرا مصرف این مواد ممکن است سبب التهاب و عوارض جانبی در فرد مبتلا به اوتیسم شود.

ارتباط بین بیماری اوتیسم و ورزش کردن

ورزش متناسب با بیماری اوتیسم، میتواند به ارتقا بهزیستی و کاهش ناامیدی های این بیماران کمک به سزایی کند. هر نوع و هر مدل تمرینی که کودک شما با انجام دادن آن خوشحال و حس خوبی دارد میتواند مفید واقع شود.

برای ورزش کردن میتوانید ورزش هایی همانند پیاده روی کردن و تفریح در زمین های بازی را انتخاب کنید. شنا و قرار گرفتن از دیگر ورزش های تاثیر گذار در بهبودی بیماران مبتلا به انواع اوتیسم است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *